Ken je die grap van de veeroostertest? Die ging niet door.
Een paar dagen na het vaaruitje krijg ik een mailtje van It Fryske Gea. Of ik een 'nieuwe voorziening voor rolstoelen in de eigen omgeving' wil uitproberen. Ik heb geen idee waar het om gaat, maar ik zou zeggen: kom maar op! Ik veronderstel dat ik een voorwerp thuis krijg dat uitgeprobeerd moet worden. Rupsbanden voor in de natuur, een op de rolstoel geïntegreerde verrekijker, een rolstoelroute-app, ik noem maar wat zijstraten.
Enkele dagen later mailt een van de opzichters me. Hij heeft begrepen dat ik hun rolstoelrooster ga testen in de Peazemerlannen, een buitendijks kweldergebied aan de Waddenzee... Da's andere koek en niet helemaal wat ik verwachtte, maar okee, ik wil daar best een wandeling door het natuurgebied maken en over een veerooster hobbelen. Alles voor een beter toegankelijke wereld, nietwaar? Dus ik ga ervoor en schakel direct G in als chaperonne. Ze woont nabij dat gebied en gaat alvast poolshoogte nemen.
Ondertussen mailt de opzichter - hij wil liever met mij bellen schrijft-ie, 'dat praat wat makkelijker'... haha, als dat zou kunnen! - dat rolstoelblogger Eelke Kelderman onlangs een probleem met een veerooster bij hem heeft aangekaart. Ik herinner me inderdaad dat zij er in haar blog Eelke droomt gewag van maakte dat ze op een mooie route vastliep op een veerooster. Ze schreef er een column over, waarna de opzichter de handschoen oppakte. Aan mij de eer om de verbeteringen aan de door de collega-blogger gesignaleerde struikelsteen aan een nadere inspectie te onderwerpen.
Het rooster zoals Eelke het aantrof (foto uit haar blog)
Het rooster na plaatsing van gaas, foto It Fryske Gea.
Het rooster zoals G het aantrof, en na haar een kudde schapen.
Als er één schaap over de dam is...
G laat me na haar verkenning weten dat de zeedijk voor voertuigen is afgesloten met een hek. Het gaat haar onmogelijk lukken de rolstoel en mij zonder ongelukken dijk-op, dijk-af te krijgen. Hoe nu? De hekken zijn eigendom van het Waterschap, zo blijkt. Maar de opzichter van It Fryske Gea kan het hekwerk wel voor ons openen. Dan kunnen we de auto over de dijk parkeren en van daaruit de bitumenweg langs de kwelders volgen. Áls we tenminste over het veerooster heen komen, anders is het snel uit met de pret. Op de gemailde foto zie ik dat ze het veerooster met betongaas uitgemonsterd hebben, in de hoop dat daar wel een rolstoel en geen vee overheen kan. We gaan het meemaken. Of niet.
We spreken een tijdstip en een plek af. Ik verheug me al op de date met de beste man, al was het alleen maar omdat ik zin heb om eens foto's te maken bij het Wad. Daags tevoren echter plopt er een berichtje op in mijn mailbox... De schapen lopen over het gaas! En als er één schaap over de dam is, dan weet je het wel. Dan volgen er meer, en de schapen van twee verschillende eigenaren zijn nu helemaal doorelkaar geraakt, schrijft hij; die twee hebben wel even puzzelen denk ik zo. De kudde schapen heeft het rooster anders wel prima toegankelijk bevonden, maar dat was nou net niet de bedoeling. Rolstoeltest overruled! Wel jammer van ons uitje.
Ze gaan het gaas direct weer verwijderen. Maar wellicht komt er een herkansing, want er zijn wel meer opties om een veerooster overrijdbaar te maken. Dit was gewoon de makkelijkste en goedkoopste. Ik houd mezelf aanbevolen voor een nieuwe test. Want als er één veerooster rolstoelproof is, volgen er meer.