Wat een huisregels hanteert SPOT Groningen! Het zal allemaal wel nodig zijn, maar bij het publiek dat komt voor Hannah Mae, Van Dik Hout en Acda en De Munnik (we hebben het over 4 juli 2025) luistert het kennelijk niet zo nauw. Rugtassen, wiet en zakken chips zijn tussen de mazen van de controle doorgeslopen. Ook ik kom zonder kleerscheuren binnen, ondanks mijn te grote tas vol wapentuig en drugs.
Tablets staan namelijk op de lijst van op het festivalterrein verboden artikelen. Omdat je ermee kunt gooien. Ook medicijnen zijn taboe (kun je ook wel mee gooien). Tenzij je een medische verklaring kunt laten zien. Toevallig heb ik een heel recente, dus ik mailde vooraf braaf de organisatie van Summer Stage Groningen of ik ontheffing kon krijgen voor mijn communicatiehulpmiddel en bijbehorende tas, en voor mijn snoepgoed. Gelukkig was dat geen probleem, als ik maar zorgde dat ik die verklaring bij me zou hebben.
Met A is het heel plezierig uitgaan, maar met elkaar communiceren valt niet mee. Op een of andere manier is dat ook niet erg. Waarom zou je elke stilte met spraak moeten opvullen? Bij praten in een rijdende auto komen er in bochten en bij optrekken sowieso zoveel G-krachten op mijn borst dat mijn adem en stem stokt. Dus lekker muziekje aan en om me heen kijken. Straks op de tribune kletsen we wel, ik heb immers niet voor niks de spraakcomputer mee. Of toch wel voor niks?...
Persoonlijk assistent
Verkeersregelaars wijzen ons geroutineerd de weg naar de parkeerplek voor rolstoelers. Het is een behoorlijk eind rijden nog. Zo omzeilen mooi het overige verkeer en we hoeven maar een kort stukje te lopen. Het heeft zo zijn voordelen om bezitter van een invalidenparkeerkaart en rolstoelticket te zijn! Er staan al verbluffend veel auto's op de aangegeven plek op de voormalige drafbaan.
Op weg naar de tribune pikt een van de vrijwilligers ons op om ons te begeleiden naar het speciale platform voor rolstoelen. "Ik ben jullie persoonlijke assistent vanavond," zegt ze vrolijk. Ja haha, dat zou wat zijn. Het platform staat al vol rolstoelen en andere loophulpmiddelen. Ik tel in de gauwigheid zo'n twintig rolstoelers. Later op de avond kijk ik om me heen en zijn er minstens evenveel bijgekomen. Wat veel! Maar gezien het feit dat het hele veld vol met duizenden mensen staat - misschien zelfs wel tienduizend - , is het procentueel gezien niet zo verwonderlijk dat hier zoveel mensen met beperkingen zijn.
En die hebben met zijn allen nog een best zicht ook. We zijn wat ver van het podium vandaan, maar dat deert ons niet. We kijken vermaakt neer op de enorme mensenmassa aan onze voeten. Vele honderden, duizenden mensen komen voorbij. Topattractie vormt de lichte kuil in het veld, vlak voor onze neuzen, waarin de ene na de andere biertorser onderuit gaat.
Herman en Tobii
Tussen de bedrijven door start ik de volledig opgeladen Tobii spraakcomputer op. Maar Tobii heeft er weer eens geen zin in. Bovendien schijnt de zon te fel om ook maar iets op het scherm te kunnen zien. De helderheidsknop is pas na langdurig getuur gevonden. Maar met 100% helderheid zie ik er nog geen barst van want het regent zonnestralen.
Ik pak de app Spraakassistent op de mobiel er dus maar weer bij. Af en toe laat ik A mijn schermpje lezen want de Googlestem van de app kan onmogelijk tegen de decibellen van de optredende artiesten op. Zo kunnen we toch nog een vraag-en-antwoordspel houden. Een gesprek kun je het nauwelijks noemen... Tobii kan ik dus wel missen, maar zonder hem, zonder Herman is de avond niet compleet. We genieten gewoon zwijgend en/of (inwendig) meezingend in de zon op een terras.
In de loop van het festival komt de gastvrouw langs om rolstoelers desgewenst in te smeren met zonnebrandcrème. Wow, dus tóch een persoonlijke assistent! Zij het dan een gedeelde. De volgende ronde komt ze langs met flesjes water voor de platformzitters en ze maakt zelfs foto's van degenen die graag samen vereeuwigd worden. Bij vertrek zwaait ze ons nog uit ook. Een ware VIP-behandeling door een voortreffelijke gastvrouw, die wél ongeëvenaarde service levert! (Zie Hoe de wal het schip soms keert).
Of, in de woorden van De Poema's, die bij wijze van verrassing ook hun opwachting maken met hun grootste succesnummer: zij maakt het verschil!
Video van een andere bezoeker
AI kan het mooi vertellen.