"Geweldig, bof ik even dat die proef in Fryslân is! Dit lijkt wel voor mij bedacht! Wat moet dat zalig zijn om ontzorgd te worden, om al die rompslomp te kunnen uitbesteden aan een vaste kracht die van wanten weet."
Deze woorden schreef ik in Februarifrustraties, met een enigszins cynische ondertoon. Want contact krijgen met de mensen achter deze pilot met ALS Zorgregelaars was tot dan toe niet gelukt.
Doortastend
Na vele weken van strubbelingen van uiteenlopende aard en van beide kanten, kan ik begin mei dan toch eindelijk zorgmakelaar en cliëntondersteuner D. van de pilot aan mijn keukentafel begroeten. Ik ben nog steeds sceptisch en kat-uit-de-boom-kijkerig, maar dat duurt niet lang. Deze doortastende Drentse weet inderdaad van wanten en van nog veel meer ook.
Waar ik zwaarmoedig aarzel ("ach, laat maar zo, ik wil geen extra gedoe") hakt zij kordaat de knopen door; 'nee,' is geen optie bij haar. Ze legt de vinger bij de zere plek, snapt precies waar ik tegenaan loop en begrijpt heel goed dat ik verlost wil worden van wat ze omschrijft als 'het jaagwerk'. "Ook al kun je dat zelf heel goed," zegt ze met een vette knipoog, want ze heeft mijn Toilet-op-maat- en andere avonturen op deze site grondig ontleed.
Zij noteert mijn vier of vijf heetste hangijzers - sommige waarvan ik al jaren mee ompak - en vertelt wat ze eraan en ermee gaat doen Als ik haar vraag wat ík moet doen, antwoordt ze kort maar krachtig: "niks."
Het klinkt nog steeds te mooi om waar te zijn en het moet allemaal nog. Maar mijn wantrouwen van eerder maakt plaats voor hoopvolle verwachting. Ze staat aan mijn kant. Ze komt voor me op. Ze snapt me en is er voor me. Precies datgene dat ik ontbeer!
Ik kan mijn eigen woorden waar ik dit stukje mee begon, opgewekt en optimistisch overdoen. Zónder cynische ondertoon!
