Wonderlijk hoe mannen in no time een keurig opgeruimd huis in een grote chaos kunnen veranderen. De mannen van Domare zijn maar net los of je struikelt over de gereedschapskisten, te verwerken componenten en rondslingerende verpakkingsmaterialen. In de hoek staat een zoemend toestel aan een snoer, langs de muur ligt een afgerolde kabelhaspel, stoelen zijn omgetoverd tot kapstokken, smartlappen schallen door de hal en alle deuren staan open. Ze hebben met zijn drieën dan ook een grote klus te klaren: de deuren en de verlichting in vijf ruimten op afstand bedienbaar maken. En dat allemaal voor mij!
Domare
De heren komen van ver. Eén van hen komt zelfs vanuit Zeeland en hun bedrijf, elektronicafabrikant Domare, zetelt in de Achterhoek. Ze zijn ingeschakeld door RTD Arnhem (zie Domotica en Licht in de duisternis).
Ze hebben er zin in. Na de start met koffie gaan de handen uit de mouwen. Zo'n chaos als ze met zich meebrengen in huis, zo efficiënt gaan ze te werk. Ze blijken fantastisch op elkaar ingespeeld en maken er een vrolijke boel van, terwijl ze er toch flink de vaart in houden.
Ik neem mijn toevlucht tot de elro en de pc en wacht gelaten af tot de warwinkel van tuig en gerei gefikst is. Ik bunker wat bammetjes achter mijn bureau want de keukentafel is getransformeerd in een expositie van stopcontactdozen, deurautomaten en schroevendraaiers. Als ik naar de wc moet, moet ik zelfs escorte vragen om de weg te effenen want er is geen doorkomen aan.
Eerder dan verwacht beginnen ze na de middag op te ruimen. Twee programmeren samen nog de deur- en lichtautomaten, de derde is verwoed aan het stofzuigen. In een ommezien zijn alle dozen en koffers en huishoudtrapjes weer verdwenen. Ik krijg gedetailleerde informatie over hoe alles werkt, zet een verwrongen handtekening en de mannen zakken weer af naar het zuiden.
Beter een half ei dan een lege dop
Wat is er nou eigenlijk gedaan op deze druilerige dag medio oktober? Zowel deuren als lampen werden voorzien van automaten. De deuren zijn nu voorzien van elektronische drangers en de elektriciteitsdozen in het plafond voor de verlichting hebben er een draadje of blokje bij gekregen. Vanaf nu kan ik vier van de vijf voor mij essentiële deuren openen en sluiten met een afstandsbediening. Eindelijk geen gevaarlijke toeren meer uithalen of spieren overstrekken. Eitje!
Voor de huisgenoten en gasten is het er iets lastiger op geworden. Je moet de deuren een centimeter of twintig open/dicht trekken/duwen voor de automaat het overneemt en die twintig centimeters gaan vrij zwaar. Het duurt dan ook niet lang of de huisgenoten plakken de meegeleverde grote knoppen op de muur. Je hand op de knop, Sesam open u!
Over de vijfde deur moet nog een ei worden gelegd, aldus de aanvoerder van het Domare-team. Dit betreft de badkamer; in een natte ruimte kun je beter geen elektrische trekautomaat aanbrengen, tenzij je geëlektrocuteerd wil worden. Helaas is de andere kant van de deur, aan de halzijde, evenmin een optie. Hier zou dan namelijk een duw-automaat dienen te komen en die heeft een andere, lager hangende constructie. Het gevaar is dat langere mensen dan in conflict raken met de duwstang.
Als alternatief stellen de mannen een schuifautomaat voor, op de schuifdeur tussen badkamer en slaapkamer. Wat dan wel betekenen zou dat ikzelf altijd via de slaapkamer naar mijn toilet-op-maat zou moeten. Dat is wel een aderlating. Ik neem bij voorkeur de kortste weg naar de wc - wie niet - en die is vaak al ver genoeg. Dus inderdaad, ik kies eieren voor mijn geld en wacht tot iemand het ei van Columbus vindt voor de badkamerdeur.
Geen licht zonder schaduw
Met dezelfde afstandsbediening kan ik ook de (hoofd)lichtpunten in de zelfde vijf ruimten aansturen. Een kwestie van uit je hoofd leren welke lamp achter welke knop zit. Het went al snel, maar in het begin gaat het nog wel eens mis. Zwiept er zomaar een deur open tegen een nietsvermoedende huisgenoot aan, terwijl je dacht dat je de keukenlamp aan deed.
De infraroodontvangers van de lampen zitten op twee centrale plekken. Maar zo centraal blijken die helaas ook weer niet want het bereik is beperkt. Om licht in de hal te ontsteken bijvoorbeeld, moet je je wel in de slaapkamer bevinden. Dat betekent dat je 's avonds vanuit de woonkamer door een donkere hal moet strompelen alvorens je in de slaapkamer het hallicht aan kan doen. De logica hiervan ontgaat me...
Voorzover alles werkt, ben ik heel tevreden, maar zo zijn er dus verschillende punten waar die kip ook nog maar even moet broeden. Het systeem verstoort bovendien de televisieontvangst nogal, waardoor mijn televisiehelden ineens allemaal stotteren of in hun bewegingen blijven hangen.
Verder worden sommigen helemaal mesjogge van alle nieuwe bliepjes en piepjes die bij elke druk op de schakelknoppen klinkt. Het huis gonst toch al van de nieuwe geluiden. Van het 'woesjjj' van schuivende en schurende trekstangen tot de doffe dreunen van dichtvallende deuren. Wat dat betreft is er trouwens wel een gunstig bijeffect van de hele operatie. Omdat de werking van de deurkrukken is uitgeschakeld met het vastzetten van de schoot, is het nu afgelopen met de knallend openschietende deuren waar ik altijd zo van schrik!
Griezelen
En ik zei het nog zó... maar wie loopt er in de valkuil en krijgt de billekoek? Ik dus. Gewoontegetrouw tast ik rond bedtijd naar de lichtknop als ik de woonkamer verlaat. De deur heb ik dan al op afstand geopend. Tijdens het drukken op de lichtschakelaar, strijkt mijn arm evenwel net langs de tiptoets van de deuropener. PIEP! Nee, hè! Help!! Half in de deuropening staand, hoor ik de automaat in werking treden en een tel later botst de deur stevig tegen mijn achterste. Ik wankel van de klap en knijp uit alle macht in de handvatten en remmen van de rollator om maar staande te blijven. In denk verder te kunnen lopen als de deur weer openstuit, maar dat gebeurt niet. De deur blíjft maar tegen mijn derrière drammen en ik heb al mijn kracht nodig om overeind te blijven. Ik begin paniekerig te jammeren en gelukkig pikken de kinderen het alarmsignaal op. Hun roep 'wat is er aan de hand' kan ik niet eens beantwoorden want steeds weer krijg ik een duw van die duivelse deur. Zoon ziet het probleem en redt me door de deur weg te duwen. Ontzet door de kinderen en zelf ook behoorlijk ontzet.
De eerste weken blijft het met de nieuwe constellatie sowieso chaotisch en hilarisch. Tegen ongeopende deuren opbotsen, een deur die voor je neus dichtslaat omdat je de verkeerde knop te pakken hebt, klem komen zitten. Verkeerde deur openen, verkeerde deur sluiten, lamp aan in plaats van deur open. Alle deuren staan op een gegeven moment tegelijk te flapperen en ik krijg er zelfs nachtmerries van, waarin de deuren levende wezens worden die mij belagen en omsingelen. Als ik één van de deuren een boze trap geef, roept hij zelfs 'au' en wil me grijpen.
Dit spektakel was indertijd anders wel leuk geweest voor het griezelfeestje vijftien jaar geleden...
In 2010 was deze heks het stralende middelpunt op een griezelfeestje
Naschrift
Stipt op de aangegeven tijd komt de teamaanvoerder twee weken later om een automaat op de schuifdeur badkamer/slaapkamer te monteren. Dat valt nog niet mee want de schuifdeur blijkt nogal gebrekkig opgehangen te zijn. Verder wordt de software van alle automaten zo ingesteld dat lui die shocking klem komen te zitten, niet langer door opdringerige deuren worden gesandwiched. Bij weerstand stuiten ze terstond weer open.
Voor extra ontvangers om aan mijn verlichtingswensen tegemoet te komen, worden we wederom naar RTD verwezen. En de storing in de televisie blijkt of lijkt niets met operatie-domotica te maken te hebben.
Maar gelukkig met de omweg via de slaapkamer ben ik helaas niet: het is vijf meter extra, plus twee haakse bochten en een extra deur voor ik eindelijk op de wc aanbeland ben. Zeker lopend is het me veel te onveilig. Dan kies ik echt voor de rechte lijn en zo weinig mogelijk obstakels.
De optimale route en dito loophulpmiddel te bepalen lijkt me een uitstekende uitdaging voor mijn grijze cellen. Over één ding zijn die cellen het trouwens wel gauw eens: de te vuur en te zwaard bevochten handgrepen zijn nu overbodig geworden.